در ابتدای این نشست، مصطفی عبداللهی در معرفی نمایش گفت:«نمایش جنگ در طبقه سوم نوشته پاول کوهوت شاعر و درام‌نویس برجسته و طراز اول است که برای اولین بار توسط قطب‌الدین صادقی ترجمه شد که البته این نمایش پاره دوم از یک تریلوژی است با عنوان"زندگی در خانه آرام" که برای نخستین بار در کشورمان معرفی و اجرا می‌شود.»

نیلوفر رستمی:
نشست خبری نمایش"جنگ در طبقه سوم" به کارگردانی مصطفی عبداللهی در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر، پسینِ روزِ چهارشنبه، برگزار شد.
در ابتدای این نشست، مصطفی عبداللهی در معرفی نمایش گفت:«نمایش جنگ در طبقه سوم نوشته پاول کوهوت شاعر و درام‌نویس برجسته و طراز اول است که برای اولین بار توسط قطب‌الدین صادقی ترجمه شد که البته این نمایش پاره دوم از یک تریلوژی است با عنوان"زندگی در خانه آرام" که برای نخستین بار در کشورمان معرفی و اجرا می‌شود.»
عبداللهی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت:«وقتی متن جنگ در طبقه سوم را مطالعه کردم به دلیل پیچیدگی‌هایی که محتوای متن داشت و خود من هم با کارهای پیچیده بهتر کار می‌کنم، از آن استقبال کردم و ترجیح دادم توانایی‌های خود را محک بزنم؛ این در حالی است که پیش از این قرار بود در سال 83 نمایشنامه"حکم" اثر نیکولای از نویسندگان برجسته روسی را اجرا کنم که هم‌ خود او و هم نمایش را در ایران معرفی کنم، اما متأسفانه موفق به اجرای آن نشدم.»
کارگردان نمایش جنگ در طبقه سوم در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت:«قبل از اجرای نمایش، تصمیم گرفتم با افراد حرفه‌ای کار کنم تا از کیفیت کار نمایش کاسته نشود. البته قرار بود این نمایش تیر ماه در تالار چهارسو به اجرا درآید، ولی چون قرار شد با نمایش دیگری به طور همزمان اجرا داشته باشیم و از آن جا که این نمایش دارای دکور وسیعی بود، من درخواست تالاری را کردم که نمایشم را به صورت تک اجرایی روی صحنه ببرم. بنابراین مرکز هنرهای نمایشی هم‌ ‌‌‌به من قول دادند که مهر یا آبان من تک اجرایی باشم، ولی ناگهان در آستانه اجرا این اتفاق افتاد و وقتی‌ از مرکز، علت را جویا شدم، پاسخ آن‌ها ترافیک حجیم کارهای اجرایی بود که به نظر این توجیه اصلاً قابل قبول نیست.»
وی گفت:«این کار را از روز پانزدهم آبان ماه سال جاری روی صحنه بردیم و اگر بخواهیم طبق گفته مرکز هنرهای نمایشی عمل کنیم، قطعاً هنوز عرق تمرین‌های کارمان خشک نشده، مرحله فینال کار را تا هفته آینده باید به پایان برسانیم.»
ناصح کامکاری طراح صحنه این نمایش هم گفت:«این نمایشنامه‌ ساختاری در خود دارد که خلق‌ الساعه در یک زندگی، انسان‌هایی وارد آن می‌شوند که آرامش اولیه را به هم می‌ریزد. حضور این‌ها گویی از در نیست، بلکه ورودها نامتعارف است و در صحنه این نمایش هم‌ به ‌نظر من می‌رسد که این ورود نامتعارف را از طریق کانال‌هایی در صحنه نشان دهم که رفته رفته تبدیل به جنگ می‌شوند.»
عبدالرضا فریدزاده که در این نمایش نقش ژنرال را ایفا می‌کند هم در بخش دیگری از این نشست مطبوعاتی گفت:«اولین تجربه کاری‌ام را با عبداللهی گذراندم و چون ایشان را از دوران نوجوانی می‌شناختم و در جریان کارِ وی قرار داشتم، وقتی این کار به من پیشنهاد شد، بسیار خوشحالم شدم و چون گروه ایشان هم گروه بسیار خوب و منظمی بود، توانستم با موفقیت کار را پشت سر بگذارم.»
در ادامه این نشست، علی زرینی ضمن احساس خرسندی از همکاری خود با عبداللهی گفت:«من قبلاً با آقای عبداللهی کار کرده‌ام و ایشان سابقه دیرینه‌ای در کار تلویزیونی دارند و نویسنده جنگ هم هستند. بنابراین وقتی از دیدگاه خودم متن را خواندم، دیدم به نوعی در آن مسائل انسانی مطرح شده است و به نوعی انسان معاصر را تحلیل می‌کند؛ انسانی‌ که ناخواسته وارد شرایط زندگی انسانی دیگر می‌شود.»
وی در نهایت افزود:«مسائل خطیری در این متن مطرح می‌شد که به ما نشان می‌داد، انسان‌ها در جوامع مختلف چقدر حیران و سرگردانند و دیگران، برای انسان‌ها بدون آن که خودشان بخواهند، ‌هر تصمیمی‌ که بخواهند، می‌گیرند.»